MALAWI part 1!!

Nou de eerste 2 nachten in Malawi zitten erop. De vlucht ging goed, op het stuk van Brussel naar Ethiopië zelfs samen met Lisette een stoel bij de nooduitgang kunnen claimen, beenruimte!! Helaas moesten we in Ethiopië lang wachten, de vlucht was 3 uur vertraagd. Gelukkig hadden we in Lilongwe een gat van 3 uur voordat onze bus naar Blantyre vertrok. In de avond om 10 uur waren we dan eindelijk in Blantyre na 32 uur reizen! De Kabula lodge waarin we verblijven is prachtig. We verblijven in 1-, 2- en 3-persoons kamers en hebben een grote keuken en 2 douches voor ons 11. Het ziet er goed uit alleen aan de insecten mogen ze wel iets doen. Maja dat gaat nu eenmaal niet, even accepteren dat ik in Afrika ben. Nieuw continent, nieuwe mensen, nieuwe beestjes. Mensen die je ‘azunku’ noemen, ofwel Engels sprekende bleekscheet. Tja ik zal het maar als compliment opvatten. Maandag werden we om 2 uur verwacht in het Queen Elizabeth Central Hospital wat ongeveer 15 minuten van onze lodge vandaan ligt. We zijn met taxi’s hier naartoe gegaan waarbij mijn taxi het voor elkaar kreeg direct iemand aan te rijden. Het is dus toch waar wat onze docent zei, het aantal verkeersdoden in Malawi is hoog. Echter moet ik erbij zeggen, deze persoon is met de schrik vrij gekomen (en misschien een flinke blauwe plek)! De rondleiding was lang en het ziekenhuis blijft ook hierna nogsteeds een doolhof. De mensen liggen bijna opgestapeld in de zalen, zelfs de aller zieksten. Terug in de lodge werden we verrast met een lekker maaltijd, zelfs gluten- en lactosevrij! Vroeg naar bed want de volgende dag werden we om 8 uur verwacht bij de overdracht. Hierbij worden ingewikkelde patiënten besproken en nieuwe patiënten die zijn binnen gekomen. Twee lectures volgden door een Nederlandse arts en een arts uit Amerika. Helaas hebben de medisch studenten van hier vakantie waardoor er speciale dingen die voor hen georganiseerd worden dus niet doorgaan en wij dus niet kunnen deelnemen. Om 2 uur was het tijd om mee te lopen in de diabetes kliniek, samen met Lisette en Thijmen. We moeten een opdracht maken over Non Communicable Diseases wat eigenlijk grofweg betekent alle niet-infectieziekten die hier voorkomen. Diabetes is hier dus één van. Een mooie gelegenheid om een kijkje te nemen hoe dat hier in zijn werk gaat. Een bijzondere ervaring is misschien het juiste woord, of kan ik beter het woord bizar gebruiken? De meeste diabetici gebruiken metformine, helaas was dat ‘out of stock’ ofwel gewoon niet aanwezig. Wanneer het wel weer aanwezig was, niemand kon deze vraag beantwoorden. Dan moet er dus een andere oplossing gezocht worden wat medicijnexperimentjes oplevert, tja je moet wat. Beetje meer van dit en beetje minder van dat is het idee, in de hoop dat dit dan toch goed gaat. Om 5 uur terug naar de lodge na een lange dag in het ziekenhuis. En dan wil je een stukje op je blog typen en dan valt de stroom weg dus werkt ook de wifi niet meer. Een ‘powercut’ noemen ze dat hier, ofwel de stroom wordt af en toe tijdelijk afgesloten. Nou, dan maar eerst even koken en eten. Oh nee, we hebben een elektrisch fornuis, handig dit. Ruim 2 uur was de stroom eruit en hebben we overleefd met chips en zaklampen. Fijn als je weet dat er gigantische spinnen en kakkerlakken rondlopen, die je dus niet meer ziet maar alleen zou kunnen voelen als ze ergens zitten waar je niet wilt dat ze komen… Morgen weer een dag met nu een rondje op de long kliniek waar de patiënten waarschijnlijk weer bijna opgestapeld zitten te wachten tot ze naar de dokter mogen. Het ziekenhuisleven als patiënt is hier toch wel anders dan in Nederland! 

Laatste bericht voor Malawi

Afgelopen woensdag nog een scopie gehad, ijzertransfusie en een bezoekje aan de diëtist. Ik heb een bijna dagvullend programma! Nu heb ik 5 dagen mijn dieet gevolgd, me helemaal vol zitten duwen met eten zodat ik met genoeg marge in gewicht naar Malawi kan. De diëtist was echter niet zo blij met me. Ik had het gepresteerd om 1.4 kilo af te vallen in 5 dagen! Nou daar stond ik zelf ook even van te kijken. Menig persoon wat wil afvallen lukt dit nog niet eens. Had ik toch maar meerdere bussen Pringles dan 1 gegeten dacht ik in mezelf. Hoe is het mogelijk vroegen we ons beide af. Blijkbaar neem ik nog minder voeding op dan verwacht. Wat dus betekent dat ik nu niet 1 nutridrink per dag moet drinken maar 2 aangezien ik door mijn marge heen zit. Ik had 0.9 kilo marge, maar als daar 1.4 vanaf gaat hoef ik niemand uit te leggen dat dit wat te veel is. En als ik in Nederland mijn gewicht al niet in stand weet te houden, dan in Malawi al helemaal niet aldus de diëtist. Zo gezegd zo gedaan. Een dag later stonden daar 86 nutridrinkjes voor mijn deur. Slik, hoe krijg ik dit in mijn koffer... Maar nu... De laatste dag voor ik weg ga, nog 1 keer naar het ziekenhuis, nog 1 keer een ijzertransfusie en dan is het klaar. Voor nu althans, over 6 weken mag ik er waarschijnlijk weer aangeloven. Maar... Dat is voor later. Nog even speelt door mijn hoofd, wat als? Wat als de uitslag van mijn scopie van afgelopen woensdag niet goed is. Nee dat is niet zo zeg ik tegen mezelf. Over een kleine 2 weken moet ik de uitslag per mail binnen hebben. Dan zien we wel verder! Alle onderzoeken zijn voorbij, de ijzertransfusies zitten erin, de spuiten in de koffer, honderden pillen zijn ingepakt, 18 kilo nutridrink in de koffer, 5 kilo eten ingepakt. Klaar voor vertrek! Wauw wat komt het dichtbij. Over 24 uur zit ik in het vliegtuig, Nederland zeer ver achter me latende. Wat prachtig! Een grote glimlach tovert zich bij deze gedachte op mijn gezicht. Het avontuur gaat beginnen!

Mijn laatste 'Venofer' ofwel ijzertransfusie!

Een hele koffer vol nutridrink en eten gaat mee op reis!

Ik word weer vol getankt!

Zoals op facebook al te lezen viel, ik ga zeker naar Malawi! Met 130 ijzerpillen, 6 vitamine B12 spuiten en 2 antibioticakuren extra op zak kan ik gaan. Nu nog wat vitaminepillen en probiotica inslaan en dan is de medische box compleet. Gisteren naar de diëtiste geweest die geholpen heeft met het opstellen van een gluten- en lactosevrij dieet. Wat een gedoe is dat zeg! En over de kosten van speciale voeding zal ik maar niet beginnen, anders heb ik straks ook nog bloeddrukverlagers nodig haha. Gelukkig kreeg ik te horen dat mijn gewicht net op de acceptabele grens ligt. Echter mag ik niet meer dan 0.9 kilo in gewicht verliezen dus krijg ik een berg aan Nutridrink (flesjes drinkvoeding met enorm veel calorieën en alle benodigde vitaminen, mineralen etc ook wel bekend als astronautenvoeding) mee naar Malawi. Alleen de vliegtuigmaatschappij even overtuigen dat ik niet 100ml aan vloeistoffen mee neem maar bijna 6000ml wordt nog een leuke klus. Zojuist ook de extra shot aan ijzer gehad, even die voorraad weer laten bijvullen voordat ik naar Malawi ga. Ik heb bijna het gevoel dat ik een auto ben die weer vol getankt moet worden. Beetje nieuwe brandstof en hij kan weer. Gelukkig werd ik bijgestaan door Marloes, een mede Malawi reizigster, waardoor we direct onze paklijst even konden maken. De voorbereidingen zijn dus in volle gang!

De toekomst? Hoe?

Zo, lange tijd niks geschreven op mijn blog. Het modellenleven is wel zo'n beetje afgesloten. Het echte leven als geneeskunde student is al enige tijd geleden begonnen. Na twee jaar al mijn puntjes binnen te hebben gehaald staat er dan nu een reis voor de deur met 10 andere geneeskunde studenten. 22 september, al over 11 dagen, dan ga ik naar Malawi! Even lijkt het echter mis te gaan... Al lange tijd last van mijn longen, een tripje ambulance naar het ziekenhuis verder en dus toch maar even naar de longarts. Die wil een erfelijke afwijking, CF ofwel cystic fibrosis ofwel taaislijmziekte, uitsluiten. Even naar de internist om onderzoek naar mijn pancreas, alvleesklier voor de niet geneeskundigen onder ons, te doen. Op basis daarvan kan de verdenking op CF harder worden of minder waarschijnlijk. Gisteren de uitslag gekregen wat een vreemde wending aan het verhaal geeft. 'Pancreas in orde' zegt de arts, dus ik spring al bijna een gat in de lucht. 'Nee nee rustig aan' zegt de arts, 'je bent ernstig ziek'. Ik kijk haar schaapachtig aan en denk wat bedoeld ze nu? 'Mijn pancreas is toch in orde?' denk ik hardop. Dat klopt, mijn pancreas is in orde, mijn darmen niet. Dan krijg je te horen dat je een anti-TTG hebt van 46,2 en dat je anti-endomysium positief is, en dan ben je ineens niet meer zo blij dat je geneeskunde studeert. Dan is de diagnose zeker en kan ik hem zelf stellen, coeliakie. Coeliakie in flink extreme mate op dit moment. Coeliakie, een auto-immuunziekte waarbij mijn afweersysteem mijn darmen als groot gevaar ziet en het continu aanvalt. Ik val stil en denk: Doe even normaal! Waarom val ik mezelf aan? Dit is belachelijk. Ik raak lichtelijk in paniek, wat kan ik hieraan doen. Niks kan ik hieraan doen. De arts vraagt 'dringt het tot u door?'. Nou nee eigenlijk niet denk ik. 'U bent chronisch ziek, u wordt niet meer beter en zal levenslang onder behandeling blijven'. En dan dringt het door, mijn leven gaat drastisch veranderen. Ok nadat het enigszins is bezonken gaat het gesprek verder. Ik heb niet alleen coeliakie, nee ook een lactoseintolerantie. En wat houdt het samen dus in, nooit meer gluten, nooit meer lactose. Ofwel geen melkproducten meer en geen brood, pasta, koekjes, muesli enz. Wat blijft er over? Maar we zijn nog niet klaar. Alsof het nog niet genoeg is en ik nog niet genoeg in shock toestand ben gebracht verteld de arts me doodleuk dat mijn ijzervoorraad op is doordat mijn darmen vrijwel geen voeding meer opnemen. Naja dan slik ik toch een pilletje opper ik. Maja domme reactie, als mijn lichaam geen voeding opneemt dan ook geen pilletjes. Uh ja wat dan... Dat wordt 3 keer aan een ijzerinfuus om me weer op te peppen. Zonder ijzer valt niet te leven, dus dat moet dan maar. De afspraken worden gelijk gemaakt en in 1.5 week tijd mag ik 3 keer 3 uur aan een infuus gaan liggen. Ok is het nu klaar dokter? Nee we zijn er nog niet. Ook mijn vitamine B12 is op. Uh ja wat moet ik daarmee dan vraag ik me af. Nou deze oplossing is redelijk simpel. Zelf leren spuiten. Dus vandaag mijn eerste cursus "hoe spuit ik mezelf B12 in" gehad. De theorie is simpel, de spuit zelf zetten is alleen iets enger dan ik gedacht had. Nog 3 keer moet ik terug komen om te laten zien dat ik het kan en dan krijg ik de spuiten zelf mee. In Malawi zal ik ook zelf moeten spuiten namelijk. Als ik nog kan gaan... Ok dit is slecht nieuws ik ga er tegenaan zeg ik tegen de arts. Maar dan blijk ik nog niet klaar te zijn. De kans op een maligne lymfoom is nog niet uitgesloten. De kans op een maligne lymfoom, voor de niet geneeskundigen gewoon simpelweg kanker, bij coeliakie is verhoogt. En met mijn anti-TTG waarde is de kans op een lymfoom sterk vergroot. Dus er wordt nog een scopie ingepland waarbij ze met een slang via mijn mond naar mijn maag en duodenum (twaalfvingerige darm) gaan kijken en biopten (hapjes) gaan nemen uit mijn darmwand. Inmiddels met stomheid geslagen dringt dit niet meer tot me door. Dus compleet in shock toestand ga je dan naar huis. Er gaan honderden gedachten door mijn hoofd. Wat mag ik nog eten? Geen melkproducten en geen gluten, hoe ga ik dat doen? Hoe zit dat met mijn ijzer? De ijzerinfusen zijn niet ongevaarlijk. Maar wat nu als dit fout gaat? Een andere oplossing voor het toedienen van ijzer is er niet. En die spuiten B12 moet ik die mijn hele leven zetten? Waarschijnlijk wel. En een lymfoom, daar denk ik nog maar even niet over na, de kans is klein. En Malawi, mag ik daar nog wel naartoe? Is dat niet te gevaarlijk nu in deze zwakke lichamelijk toestand? Ik zie er gezond uit maar blijk dus van binnen gewoon gesloopt te zijn door mijn eigen afweersysteem, mijn eigen lichaam. Mijn lichaam valt mijn eigen lichaam aan!

New pics!

New modellingcontract in Holland!

Wow last time I wrote on my blog is such a long time ago! In the mean while I went to Malaga with my friend and also model Angelique. We had a great time, the people were friendly, the environment was beautiful and the weather was nice and warm so we swum in the see a lot. Three weeks ago I started with me new education Medicine at the Erasmus University in Rotterdam. I did an exam as described above and passed the test so that’s good for me! After 2 weeks I found a place to live in Rotterdam because I can’t stay in the city I lived before (Nijmegen) that is to far traveling every day. I live in the middle of the center in Rotterdam so that’s a really good place to live. I am excited about starting my new education!
Now I am also planning some photo shooting in Holland before I leave the country again. Last two months I spend more then half of it in other countries, that feels a bit weird but I love to model a lot so it’s no problem for me. The company with whom I always fly gives me now special offers because I already flew 11 times with them this year haha! The better for me because my boyfriend still lives in the UK till Christmas so maybe I could fly for a couple days to him… What the next city will be where I go, I don’t know yet, I will see! I signed a contract with a new Dutch modelling agency Only Model Managament a week ago, hopefully they send me abroad very soon! I hope London again because I loved London when I was there in the summer and I could see my boyfriend again then. If I could go, I go immediately, exams or not my modeling is priority number one! That’s a good sentence to finish my blog for now…

Last part of my trip to London

I haven’t written on my blog for so long, I totally forgot! But now am I back in Holland since yesterday so I have some time to write now. The modelling in Lisbon was succesful, I will probably go back there in September and work for Light Models. After Lisbon I travelled back to London where I stayed for another 2.5 week before I went back to Holland. I have visited some nice places in London of which you can see pictures below. I saw some fashionable cookies which I had to make a picture from haha! So now I am back in Holland for about a week and then I will probably going to Turkey to work there for a couple weeks or so. I don’t know how long I will stay there, I shall see.

The fashionable cookies:


Ofcourse I had to visit Harrods. I don't think my trip to London would be complete without a visit. But actually I didn't liked it, the ones in Milan where better!


I went to Hampstead Heath which is one of the highest points in London. You can see the whole city from there.


The British Museum with an Egyptian mummy


The red buses in London