MALAWI part 1!!

Nou de eerste 2 nachten in Malawi zitten erop. De vlucht ging goed, op het stuk van Brussel naar Ethiopië zelfs samen met Lisette een stoel bij de nooduitgang kunnen claimen, beenruimte!! Helaas moesten we in Ethiopië lang wachten, de vlucht was 3 uur vertraagd. Gelukkig hadden we in Lilongwe een gat van 3 uur voordat onze bus naar Blantyre vertrok. In de avond om 10 uur waren we dan eindelijk in Blantyre na 32 uur reizen! De Kabula lodge waarin we verblijven is prachtig. We verblijven in 1-, 2- en 3-persoons kamers en hebben een grote keuken en 2 douches voor ons 11. Het ziet er goed uit alleen aan de insecten mogen ze wel iets doen. Maja dat gaat nu eenmaal niet, even accepteren dat ik in Afrika ben. Nieuw continent, nieuwe mensen, nieuwe beestjes. Mensen die je ‘azunku’ noemen, ofwel Engels sprekende bleekscheet. Tja ik zal het maar als compliment opvatten. Maandag werden we om 2 uur verwacht in het Queen Elizabeth Central Hospital wat ongeveer 15 minuten van onze lodge vandaan ligt. We zijn met taxi’s hier naartoe gegaan waarbij mijn taxi het voor elkaar kreeg direct iemand aan te rijden. Het is dus toch waar wat onze docent zei, het aantal verkeersdoden in Malawi is hoog. Echter moet ik erbij zeggen, deze persoon is met de schrik vrij gekomen (en misschien een flinke blauwe plek)! De rondleiding was lang en het ziekenhuis blijft ook hierna nogsteeds een doolhof. De mensen liggen bijna opgestapeld in de zalen, zelfs de aller zieksten. Terug in de lodge werden we verrast met een lekker maaltijd, zelfs gluten- en lactosevrij! Vroeg naar bed want de volgende dag werden we om 8 uur verwacht bij de overdracht. Hierbij worden ingewikkelde patiënten besproken en nieuwe patiënten die zijn binnen gekomen. Twee lectures volgden door een Nederlandse arts en een arts uit Amerika. Helaas hebben de medisch studenten van hier vakantie waardoor er speciale dingen die voor hen georganiseerd worden dus niet doorgaan en wij dus niet kunnen deelnemen. Om 2 uur was het tijd om mee te lopen in de diabetes kliniek, samen met Lisette en Thijmen. We moeten een opdracht maken over Non Communicable Diseases wat eigenlijk grofweg betekent alle niet-infectieziekten die hier voorkomen. Diabetes is hier dus één van. Een mooie gelegenheid om een kijkje te nemen hoe dat hier in zijn werk gaat. Een bijzondere ervaring is misschien het juiste woord, of kan ik beter het woord bizar gebruiken? De meeste diabetici gebruiken metformine, helaas was dat ‘out of stock’ ofwel gewoon niet aanwezig. Wanneer het wel weer aanwezig was, niemand kon deze vraag beantwoorden. Dan moet er dus een andere oplossing gezocht worden wat medicijnexperimentjes oplevert, tja je moet wat. Beetje meer van dit en beetje minder van dat is het idee, in de hoop dat dit dan toch goed gaat. Om 5 uur terug naar de lodge na een lange dag in het ziekenhuis. En dan wil je een stukje op je blog typen en dan valt de stroom weg dus werkt ook de wifi niet meer. Een ‘powercut’ noemen ze dat hier, ofwel de stroom wordt af en toe tijdelijk afgesloten. Nou, dan maar eerst even koken en eten. Oh nee, we hebben een elektrisch fornuis, handig dit. Ruim 2 uur was de stroom eruit en hebben we overleefd met chips en zaklampen. Fijn als je weet dat er gigantische spinnen en kakkerlakken rondlopen, die je dus niet meer ziet maar alleen zou kunnen voelen als ze ergens zitten waar je niet wilt dat ze komen… Morgen weer een dag met nu een rondje op de long kliniek waar de patiënten waarschijnlijk weer bijna opgestapeld zitten te wachten tot ze naar de dokter mogen. Het ziekenhuisleven als patiënt is hier toch wel anders dan in Nederland!