Zo terug van Mount Mulanje! Helaas zal ik de komende tijd nog terug denken aan deze tocht aangezien de spierpijn aanzienlijk is. Zaterdag begonnen we dan, met een gids en 3 porters (mensen die je backpack dragen!) naar boven. Niemand had ons verteld dat we zo goed als recht die berg opgingen. Op een rotsig stuk vraag ik de gids waar deze rotspartij vandaan komt en waarom deze zo mooi uitgeslepen lijkt te zijn. Een voor de hand liggend antwoord krijg ik, ik loop over een droog gevallen waterval omhoog. Dus ik nog schaapachtig vragen, dus dit is een waterval in het regenseizoen en ik loop nu dus recht tegen een waterval omhoog. Ja hoor antwoord de gids alsof het niets is. Sommige stukken zijn dermate steil dat we met handen en voeten moet klimmen. Na 6 lange uren zijn we dan boven. Er is ons een warme douche beloofd door de gids waar ik me dus het laatste uur op verheugd heb. Boven op een berg is het namelijk niet heel warm meer. Blijkt er geen elektriciteit te zijn! Ow nee he, dus mag ik wachten tot de gids een emmertje water heeft gekookt waarmee ik me dan mag ‘douchen’. Geen stromend water en geen elektriciteit, dat is dus niks voor mij. Plassen blijk ik ook in een primitieve hut te mogen doen met zowaar alleen een gat in de grond. Ik val bijna om van schrik als ik het gat zie en nog erger de stank die eruit komt. Jemig, waar ben ik aan begonnen. De hut blijkt natuurlijk niet geïsoleerd dus een koude nacht staat ons te wachten. Met heel veel kleding aan, de open haard aan, dekens en dan nog had ik het koud. Maar al met al was het toch een bijzondere en zeker geen negatieve ervaring. Leuk om voor 1 nachtje meegemaakt te hebben.
Maar op de terugweg, zondag, zouden we naar watervallen lopen waar we konden zwemmen. Is dat even een mooi vooruitzicht. Nadat ik mezelf zeer soepel op de weg naar beneden gelanceerd had besloot ik dat ik beter even kon wachten met dit soort kapriolen totdat ik bij het water zou zijn. Erg vies van mijn ‘zie-rots-van-heel-dichtbij-actie’ was ik extra blij met de watervallen die echt bestonden. Na de beloofde douche was ik wat wantrouwig geworden naar onze gids toe namelijk. Nadat Sophie gewend was aan het water (zie foto), wat enorm lang duurde, zijn wij als twee aapjes gaan klimmen op zoek naar ‘ons’ privézwembad tussen de rotsen. Heerlijk om even weer een beetje schoon te zijn en te relaxen in het koude water! Moe maar voldaan kwamen we terug in de lodge. Het was een mooi weekend, maar uitgerust aan een nieuwe week beginnen was er niet bij!
Vanmorgen om 6.15 ging de wekker en was het weer tijd om naar het ziekenhuis te gaan. In de ochtend heb ik met een oncoloog meegelopen. Bizar hoe laat mensen hier in het ziekenhuis komen. Er was een man met een tumor ter grootte van een pingpongbal op zijn oog. Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing toen bleek dat de man hier al gewoon 2 maanden mee rond liep. Hij moest een biopt hiervan laten nemen. Als hij voldoende geld had dan zou dit binnen 4 dagen kunnen, als hij niet voldoende geld had binnen een maand. Nou toen zat ik echt te trillen van verbazing op mijn stoel. Verstond ik dit nu goed?? Ja hoor, als hij binnen 4 dagen geholpen wilde worden moest hij 5000 kwacha betalen. Met het idee in het achterhoofd dat 380 kwacha 1 euro is, en de mensen hier minder dan 380 kwacha per dag verdienen is dat natuurlijk een rib uit je lijf. En zo kwamen meer zielige verhalen voorbij. In de middag was het tijd voor de ART kliniek, ofwel anti-retrovirale-therapie kliniek. Hier komen de mensen die HIV reactive zijn en hun medicatie komen halen. Ook worden ze gezien door een arts als ze problemen hebben door hun HIV of door de bijwerkingen van de medicatie. De standaard ART is T30 genaamd. Het bestaat uit 3 middelen waarvan 1 middel stavudine is. Dit middel is in Europa afgekeurd omdat het te veel ernstige en vaak voorkomende bijwerkingen heeft. Hier wordt het aan iedereen voorgeschreven aangezien het goedkoop is omdat Europa het niet wil. Nog zoiets bizars dus. Elke dag val ik weer van de ene verbazing in de andere!
Morgen probeer ik weer foto’s te plaatsen van de weekend trip!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten